Johan Meijer genoot een opleiding aan de School voor Kunstnijverheid en de Rijksakademie in Amsterdam. Hier kreeg hij tussen 1907 en 1910 les van onder meer Arnold Marc Gorter. Meijer reisde na zijn opleiding naar Brussel en Parijs om meer artistieke ervaring en inspiratie op te doen. Hij werd er bevangen door het neo-impressionisme, een stijl waarin hij veel van zijn landschappen en voorstellingen van dieren zou uitvoeren. Aanvankelijk was Meijer woonachtig in zijn geboortestad Amsterdam, maar in 1912 trok hij naar het schildersdorp Laren, waarna hij in 1925 naar het nabijgelegen Blaricum verhuisde. Hij woonde er aan de Heideweg 5, in villa ‘Le Paradou’. Samen met zijn vrouw, schilderes Albertha Johanna Smetz, tevens zijn voormalig leerling, was hij lid van de Vereniging van Beeldende kunstenaars ‘Laren-Blaricum’. Daarnaast was hij lid van de Nederlandse Kunstkring en de Amsterdamse kunstgenootschappen Arti et Amicitiae en St. Lucas. Meijer staat bekend om zijn kleurrijke, maar bovenal sfeervolle zomer- en winterlandschappen. Een opvallend detail is dat zijn zomerlandschappen steevast in het rood werden gesigneerd en zijn winterlandschappen in blauw.