Geboren in Groningen, ontwikkelde Eerelman zich tot één van de meest gerespecteerde schilders van zijn tijd. Eerelman groeide echter op in een gezin waar kunst geen rol speelde. Zijn ouders waren dan ook geen voorstander van het feit dat hij een carrière als kunstenaar ambieerde. Eerelman koos echter zijn eigen weg en meldde zich al op vijftienjarige leeftijd aan bij de Groningse Teeken-academie, voorloper van Academie Minerva. Zijn unieke talent en oog voor detail wordt al snel erkend en hij ontwikkelde zich in zeer korte tijd tot een veelbelovend kunstenaar. Na zijn afstuderen in 1863, vervolgde hij zijn opleiding in Antwerpen en werkte hij enige tijd in het atelier van Lourens Alma Tadema. Na een kort verblijf in Parijs keerde Eerelman terug naar Groningen en werkte daar tot 1874 aan de Academie Minerva. Vervolgens verhuisde hij naar Brussel en later naar Den Haag, waar hij tot 1902 woonde en werkte. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, schildert Otto Eerelman voornamelijk historiestukken en portretten in opdracht. Dat verging hem erg goed en gedurende deze periode kreeg hij dan ook regelmatig opdrachten van het Nederlandse koningshuis, waaronder een portret van de jonge Wilhelmina met haar lievelingspony ‘Baby’. Later voegde de kunstenaar ook bloemstillevens en circusvoorstellingen aan zijn oeuvre toe. Vanaf de jaren tachtig van de negentiende eeuw ligt de focus in zijn werk op het portretteren van dieren. Dit betekende zijn grote artistieke doorbraak. Otto Eerelman werd vooral gewaardeerd om zijn natuurgetrouwe weergave van honden en paarden. De anatomie van de dieren is levendig en realistisch, en de stofuitdrukking van de vacht is meesterlijk. Zijn schilderijen lijken bijna aaibaar. Als eerste Nederlandse kunstenaar wist Eerelman deze specialismen naar een hoog niveau te tillen binnen de schilderkunst van ons land. In zijn geboortestad Groningen is Otto Eerelman wereldberoemd. Een straat is naar hem vernoemd en in het stadhuis hangt het levensgrote schilderij “De paardenkeuring op de Grote Markt op 28 augustus”. Dit schilderij kreeg Eerelman als opdracht van het gemeentebestuur ter herdenking van het ontzet van de stad op 28 augustus 1672, een dag die nog steeds gevierd wordt. Het schilderij is een hommage aan de stad Groningen. Na zijn dood in 1926 nam de belangstelling voor Eerelmans dierenportretten af, maar tegenwoordig is de waardering voor zijn werk enorm gestegen. Ook internationaal is er nog steeds veel vraag naar zijn natuurgetrouwe portretten van honden en paarden.